İzledim: Somuncu Baba – Aşkın Sırrı

“Somuncu Baba – Aşkın Sırrı” filmini izlemek benim için her açıdan çok özel bir deneyimdi. Hayatımda ilk kez annem ve babamla bir sinema filmine gitmek, onlarla birlikte aynı salonda heyecanlanmak, Aksaray gibi kadim bir şehirde yaşayan biri olarak benim için anlamını ikiye katladı.

Filmin kendi şehrimde çekilmiş olması, tanıdığımız Aksaray’ın beyaz perdede yer alması ise tarifsiz bir gurur yaşattı. Somuncu Baba denince akıllara Aksaray’ın gelmesi, kültürel zenginliğimizin bilinirliğini görmek gerçekten onur verici.

O salonun karanlığında, film ilerledikçe kendimi çok farklı duygular içinde buldum. Aksaray’ın görkemli geçmişi ve manevi değerleriyle her sahnede iç içe olmak; bir anda zaman ve mekânın kaybolduğu, ruhani bir yolculuğa çıkmış gibi hissettirdi. Somuncu Baba’nın hayatına odaklanırken çok derin duygulara daldım. İçinde yaşadığımız bu şehrin tarihi dokusunun ve Somuncu Baba gibi bir zatın öğretilerinin dünya ile paylaşılması, Aksaray’ı adeta daha anlamlı kıldı.

Film boyunca Somuncu Baba’nın yaşadığı zorluklar, insanlara olan sevgisi ve hoşgörüsü, onun sarsılmaz inancı ve arayışları beni çok etkiledi. Bir insanın kendi manevi yolculuğunda ne kadar kararlı, ne kadar içten olabileceğini görmek, günlük hayattaki koşturmacanın içinde unuttuğum bazı değerleri hatırlattı. Somuncu Baba’nın hikâyesine tanıklık ederken, onun yaşadığı bu derin, ruhani deneyimlerin aslında hepimizin hayatında bir yol gösterici olabileceğini düşündüm. Kendimi onun hoşgörüsünde, sabrında ve aşkında buldum diyebilirim.

Aksaray’ın sadece bir şehir değil, aynı zamanda bir kültür hazinesi olduğunu bir kez daha hissettim. Aksaray gibi bir şehirde, belki de farkında olmadan tarihi dokular arasında yürüyerek geçtiğim sokakların, aslında bu kadar değerli hikayeleri barındırıyor olması beni etkiledi. Belki de sadece yaşadığımız yerleri değil, yaşadığımız anları da bu derinlikle görebilmek gerek, diye düşündüm.

Annem ve babamla böyle bir deneyimi paylaşmak, onlarla aynı duygu dolu anlara tanıklık etmek hayatım boyunca unutamayacağım bir anı olarak kaldı. Film bittikten sonra, Aksaray’ın bu filmin ötesinde de nice zengin hikâyeleri olduğunu bilmek, Somuncu Baba gibi manevi şahsiyetlerin, kültürümüzü ve şehrimizi anlatan semboller olduğunu görmek, içimde derin bir minnettarlık hissettirdi.

Bir sinema filminden çok daha fazlasını yaşadım; kendimi, köklerimi ve yaşadığım şehri derinlemesine yeniden keşfetmiş gibi oldum.