Liseden Bir Anı #1

Sene 2013, lise 3 zamanı. O gün 10 ders boyunca bilgisayar laboratuvarında olacaktık. Karne gününün son zamanları olduğu için pek ders işlenmiyordu. Öyle oyun oynuyorduk fakat her hafta aynı oyunları oynadığım için sıkılmıştım, bıkkınlık hissi gelmişti, vakit geçmiyordu. Bende vurdum kafayı yattım. Sonra birileri dürttü kalk öğle arası oldu diye. Okul zilinin çaldığını duymadım ama karnımın felaket derece de zil çaldığını hissediyordum.

Sabah simit ayran yemiştim ama pek faydası olmamıştı. Benim ilkokuldan beri gittiğim bir dönerci dükkanı vardı. Yolum düştüğü zaman arada bir uğrarım. Sadece döner de değil tantuni de yapıyorlar. Aksaray’ın bir numaralı tantuni yapan yeri diyebilirim.

O günde yorgundum, çarşının içine kadar gitmeyim burada yerim dedim. Zaten okula yürüyerek 5 dakika. Neyse oturdum tantuni siparişi verdim, bizim sınıftan iki arkadaş daha geldi. Onların servis gelene kadar ben bir ekmeği bitirdim. Sonra ikinci tantuni siparişini verdim, o arkadaşlar daha ekmeğin yarısına bile gelmemişti. Ben ikinci ekmeği bitirmeye yakın üçüncü siparişi verdim. Daha arkadaşlar bir ekmeği bitirememişti. Üçüncü ekmeği bitirmeye yakın, “ağabey bu sefer döner ver yaa” dedim. Herkes şaşırmıştı bu çocuk neresine yiyor bu kadar diye. Neyse benim dördüncü siparişte geldi, arkadaşların daha çeyrek lokması kalmıştı. Onlar tam bitirip kalktı hesabı verecek iken bende son lokmayı ağzıma atıp kalktım ve beraber hesabı ödeyip çıktık.

Arkadaşlar şoktaydı, onlar 1 ekmeği zor bitirirken ben 4 ekmeği bitirmiş ve aynı anda kalkmıştık. Bunca şeyi nerene yedin diye sorduklarında “çok acıkmıştım olum ne yapayım daha da yerdim de param yetmezdi” dedim. Okula giderken yol üstünden bir marketten soda almıştım.

Bu anıda böyleydi. Kesinlikle uydurma bir yazı değildir, ciddi anlamda o dört ekmeği yemiştim. Bir sonra ki anı yazısında görüşmek üzere. Hatalı cümlelerim, kelimelerim illa ki olmuştur, sürç-i lisan ettiysem affola. Eyvallah