Hayat Eskiden Güzeldi

Hayat yorulmuş
Dünya yorulmuş “insanların” etrafında dönmekten
İçleri dolmuş ve olgunlaşmış her şey
Güz mevsimi yaklaşıyor ya belki de o yüzden

Biraz önce fark ettim
Bahçemde ki nar ağacını
O bile bırakmış meyvesini dalından
Ya susuzluktan
Ya da oda yorulmuştur belki
Kimbilir !

Eskidendi çok eskiden,
Koca yürekli ebeler, dedeler
Uzun uzun sıra sıra üzüm bağları
Günlerce gitmezdi sıra kokuları
Mis gibi pekmez tavaları
Gece yatılan şıra hane başları
Dedim ya eskidendi çok eskiden
Peki ne kaldı şimdi ?
O, yeni dünya denilen kavramla hiç bir şey
Sonra yaşlandık sanırım.