Yalçın Güler Blog 9 Yaşında

Yok artık daha neler. O kadar oldu mu yaa ! Koskoca 9 yıl. Vay anasını avradını sayın seyirciler. Ne yani şimdi ben bu blogun temelini 9 yıl önce mi attım ? Daha dün gibi ya. Zaman ne çabuk geçti öyle. Haberim bile olmadı. İyisi ile kötüsü ile geçen 9 yıl. Dile kolay be. Durun duygulandım biraz ağlayıp geleyim.

İnanılması çok zor gibime geliyor ama ben 9 yıldır bir şeyler yazıyorum, yazmaya derdimi anlatmaya çalışıyorum -ki bunda da başarılı olduğumu düşünüyorum. 9 yıl boyunca insan ne yazabilir ki. İçimde çok şey birikmiş şeyler olduğu için olabilir bence. Gerçi halâ içimde birikmiş, bloga yazacak binlerce şey var ama pek vaktim olmuyor. Eee artık özel olarak bu yazı için kendime biraz zaman ayırdım, klavye başına geçtim.

Bu hayatta belki benim en iyi yaptığım şey, yazmak. Bazen kısa ve öz bazen de uzun uzun yazmak. Zaten klavye başına geçtiğim zaman parmaklarım her şeyi biliyor ve yazıyor. Her zaman olduğu gibi yanımda çayım fonda olmazsa olmazım Neşet Baba. Bana yine kızacaksınız ama bu yazıyı da Neşet Ertaş’ın türküleri eşliğinde yazıyorum.

Gece gündüz fark etmeksizin Neşet Ertaş dinliyorsun diyenler. Neşet Baba dinliyorum çünkü Neşet Ertaş dinleyen insan kötü olamaz. Zaten Neşet Ertaş dinlemeyen insan çok şey kaybetmiştir. Dinleyen de çok şey kaybetmiştir. Ben her türlü kaybettim. Böyle bir açıklamayı neden yaptım onuda bilmiyorum.

Artık nice 9lara diyelim. Yaşlandım lan !