- 1
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
Uzun zamandır sinema salonlarından uzak kaldıktan sonra, bir arkadaşımın davetiyle “Bir Cumhuriyet Şarkısı“na gitme fırsatı buldum. Filmin konusu, 1930’ların Türkiye’sinde, devrim niteliğindeki sanatsal bir girişimin ardında yer alan azimli bir grubun hikayesini anlatıyor.
Ahmet Adnan Saygun, Münir Hayri Egeli, Mustafa Kemal Atatürk ve Osman Zeki Üngör gibi dönemin önemli figürlerini canlandıran yetenekli bir oyuncu kadrosu var: Salih Bademci, Ahmet Rıfat Şungar, Ertan Saban, Birce Akalay ve diğerleri. Bu güçlü oyuncuları tanıdığım ve daha önceki işlerini beğenerek izlediğim için projeye dair beklentim yüksekti. Ancak, maalesef film, beklediğim gibi derin bir etki bırakmadı.
Film boyunca sanatın engelleri aşma gücüne tanık oluyoruz. Hikaye, azmin ve pes etmemenin önemini vurgularken, aynı zamanda o dönemin zorluklarına da ışık tutuyor. Fakat, benim için hikaye fazlasıyla basitti ve filmin sonunu daha ilk dakikalardan tahmin edebiliyordum. Özellikle, bazı tepkisel sahneler oldukça yüzeyseldi ve senaryo açısından derinlikten yoksundu. Belki daha iyi bir senaryo ile bu etkileyici dönemi ve karakterlerin iç dünyalarını daha güçlü yansıtabilirlerdi.
Atatürk’ün sesiyle ilgili yapılan seçim ise beni hayal kırıklığına uğrattı. Atatürk’ü sıradan bir şive ile seslendirmek, karakterin etkisini azaltmış ve filmin tarihi atmosferine zarar vermiş. Ayrıca, Birce Akalay’ın canlandırdığı Nimet Vahid karakterinin sahnelerindeki dudak senkronizasyonu da eksikti; bu detay, montaj sürecinin yeterince özenli yapılmadığını gösteriyor.
Filmin bana kattığı tek yeni bilgi, Atatürk’ün Türkiye’nin ilk operasını besteletmesi oldu. Bu ayrıntı, o dönemin sanata ve kültüre verdiği değeri bir kez daha gözler önüne serdi ve beni etkileyen nadir anlardan biriydi.
Genel olarak, filme 10 üzerinden 5 puan verebilirim. Yoklukta izlenebilir; vakit geçirmek adına tercih edilebilir bir film, ama derinlik arayan bir izleyici için tatmin edici olmayacaktır. “Bir Cumhuriyet Şarkısı” beklediğim gibi bir sanat şöleni sunamadı; daha güçlü bir senaryo, daha özenli bir montaj ve karakterlere daha derinlikli yaklaşımlar ile belki daha unutulmaz bir film olabilirdi.
